Laatst had ik een week vrij genomen om mijn huis te schilderen. Het is fijn om af en toe met de handen te werken. Schilderwerk vraagt concentratie en geduld, en daarmee wordt de geest wat rust gegund. In mijn werk bij Het Drentse Landschap ben ik veel met (en in) mijn hoofd bezig. Voer voor de grijze cellen. Kantoorwerk. Daardoor is de afstand tot de praktijk van restauratie soms groot. Dan helpt het om af en toe zelf de handen uit de mouwen te steken. Of om mee te kijken op de bouwplaats.
Dag van de Bouw
Bijvoorbeeld op Oldengaerde. Op zaterdag 15 juni vond daar ‘de Dag van de Bouw’ plaats. Op zo’n dag presenteert de bouwsector zich aan het publiek. In de huidige tijd, waarin iedereen manager lijkt te willen worden en de virtuele wereld hoogtij viert, is het belangrijk om de schoonheid en de waarde van ambachtelijk werk voor het voetlicht te brengen. Het belang te onderstrepen van tastbare dingen die door mensenhanden worden gemaakt.
Goede uitvoering
Natuurlijk wordt er ook in de restauratiesector gebruik gemaakt van moderne materialen en technieken. Een mooi profiel in een houten balk wordt tegenwoordig meestal door een machine gemaakt en niet meer door de schaaf van de timmerman. Ornamenten in stucwerk komen uit moderne mallen van siliconen tevoorschijn. Smeedijzeren nagels hebben plaatsgemaakt voor roestvrijstalen spijkers. Maar het blijft praktisch of ambachtelijk werk, dat voor een belangrijk deel bepaalt of een restauratie wel of niet slaagt.
Ieder zijn of haar rol
Een goede uitvoering is natuurlijk niet het enige dat telt. Je kunt een restauratieproject goed vergelijken met een film. Hoe goed de acteurs (timmermannen) ook zijn, als het script (plannenmakers) rammelt zal het eindresultaat nooit hoge ogen gooien. Producenten (opdrachtgevers) zijn nodig om de film te financieren en op de markt te brengen. Regisseurs (projectleiders) zijn onmisbaar om het filmen in goede banen te leiden.
Pas als je al die mensen met hun specifieke kennis, competenties en vaardigheden op de juiste plaats inzet ontstaat er een mooie film. Daarbij geldt dat ieders rol even belangrijk is. Uiteindelijk gaat het om het resultaat van de samenwerking. Om het kunstwerk dat we met elkaar creëren en de belofte die het in zich draagt om een publiek te beroeren. Als we als samenleving de wens hebben om zo’n kunstwerk te behouden en door te geven aan toekomstige generaties, noemen we het erfgoed.
Sorry dat ik iedere keer weer afbuig van mijn onderwerp; de restauratie van Oldengaerde. Volgende keer weer een update!
Geef een reactie