Aan het eind van een restauratieproject worden de werkzaamheden steeds verfijnder. Dat zijn de momenten dat een projectteam bij de les moet blijven, want het zijn juist die allerlaatste details die bepalen of een bezoeker de restauratie als geslaagd zal beschouwen. Binnen het team zijn talloze discussies gevoerd, over allerlei zaken: de patronen van het behang in de slaapkamer van een vakantiesuite (rozen binnen een blauwe belijning), de afwerking van de leuning van de trap (mahonie imitatie), de kleurstelling van de houten vloerdelen (chocoladebruin). Er is gedebatteerd over de vraag of de wangen van de schouw een marmerimitatie moeten krijgen (ja), of het plafond in de oranjerie geheel geschilderd moet worden (nee) en of planken vloerdelen in sommige kamers niet alsnog hersteld moeten worden (soms wel, soms niet). Enzovoort.

Kers op de taart
De kers op de taart van dit unieke restauratieproject is toch wel het terugplaatsen van het herstelde goudleerbehang. De vellen goudleer zijn stuk voor stuk in het atelier hersteld en daarna zorgvuldig weer aan elkaar bevestigd. In de havezate worden ze vervolgens op een speciaal ontwikkeld ophangsysteem teruggeplaatst in de haardkamer. Ik moet eigenlijk zeggen; in de voormalige haardkamer. Want de aanwezigheid van dit eeuwenoude en zeldzame materiaal vraagt om hernoeming van deze (overigens bescheiden) ruimte. Straks stap je als bezoeker rechts van de hal dus voortaan de goudleerkamer in.

Veel mooier wordt het niet. Hoewel… Er komt een tweede kers op de taart. De aannemers hebben gezamenlijk besloten de kosten van de schouwbeschildering in de ‘jongenskamer’ te willen dragen. Daarmee gaat een lang gekoesterde wens in vervulling. In mijn blog ’Da Vinci in Dwingeloo’ schreef ik al over de schildering, die waarschijnlijk rond 1800 op het pleisterwerk boven de schouw is aangebracht.

Na de restauratie
Als het restauratieproject eind juni is opgeleverd, is het werk nog niet klaar. Bouwkundig is het monument weliswaar hersteld, maar het is nog niet meteen in gebruik. Daarvoor moet de havezate nog worden ingericht; een project op zichzelf. En er is het vraagstuk van de organisatie. Om de publieksruimten op de begane grond open te kunnen stellen zal de organisatie op orde moeten zijn. Boekingen voor vergaderingen en huwelijksvoltrekkingen moeten worden gecoördineerd, contracten moeten worden afgesloten, de ontvangst dient op orde te zijn, etc. En voor de museumhuisfunctie zijn vrijwilligers nodig om de ruimten op gezette tijden voor het publiek open te stellen.

Het blijft dus voorlopig nog even druk op het Westeinde in Dwingeloo. Ook omdat binnenkort de restauratie van het bouwhuis naast de havezate van start gaat. Ander gebouw, nieuw project, zelfde zorg.