Leuk om te doen

  • Alle activiteiten
  • Wandelen en fietsen
  • Informatiecentra
  • Vakantiewoningen
  • Educatie

Goed om te weten

  • Actueel
  • Blog
  • Nieuwsbrief
  • Steun ons
  • Zoeken

Over Het Drentse Landschap

  • Dit zijn wij
  • Natuurgebieden
  • Erfgoed
  • Contact
  • Steun ons
  • shop

Doneren

  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Instagram
  • YouTube
  • Home
  • Dit zijn wij
    • Werken bij Het Drentse Landschap
    • Kwartaalblad
    • Gebouwen te huur
    • Samenwerkingsverbanden
    • Fondsen
    • Groen & Fit Collectief
  • Activiteitenoverzicht
  • Wandelen en fietsen
  • Natuurgebieden
  • Informatiecentra
  • Erfgoed
  • Actueel
  • Contact
  • Blog
  • Steun ons
    • Word beschermer
    • Cadeau Beschermerschap
    • Periodieke schenking
    • Nalaten
    • Fonds op Naam
    • Word bedrijfssponsor
    • Word vrijwilliger
  • Webwinkel
Home › De verwoestende kracht van vuur

De verwoestende kracht van vuur

3 mei 2019

Ik keek laatst net als de halve wereld naar de surrealistische beelden van een brandende Notre-Dame in Parijs. De nachtmerrie van iedere monumentenliefhebber. Wie de bouwplaats van Oldengaerde betreedt, vindt dan ook niet voor niets op verschillende plaatsen bordjes die waarschuwen voor het gevaar van vuur. Vooral hout is vatbaar. Balken liggen als reuze lucifers in vloeren en plafonds. Nu die balken vanwege de restauratie in het zicht komen, valt goed op hoeveel hout er in zo’n huis is verwerkt. Kurkdroog hout, na vaak eeuwenlange droging.

Oud hout

Sommige balken zijn wel 500 jaar oud, zo blijkt uit onderzoek. Voor zo’n onderzoek wordt een kleine boorkern uit de balk gehaald. Daarop zijn de jaarringen van het hout afleesbaar. In een laboratorium wordt vervolgens berekend in welk jaar de boom waaruit de balk afkomstig is moet zijn geveld. Dit soort onderzoek wordt aangeduid met de onuitsprekelijke term dendrochronologisch onderzoek. De term jaarringenonderzoek volstaat ook. Of het mooi allitererende dendrodatering.

Geschiedenis van het land

De recente brand in de Notre-Dame bewijst maar weer eens hoe verwoestend de kracht van vuur is. Maar de nasleep laat ook zien hoeveel waarde wij als mensen, als samenleving, aan onze monumentale gebouwen hechten. Heel Frankrijk betreurt het verlies van de beroemde kathedraal. Het is alsof er een bladzijde uit de gezamenlijke geschiedenis van het land is gescheurd. De samenleving identificeert zich met het monument. Het is een stempel in ieders paspoort.

Op veel kleinere schaal zie je dat ook bij monumenten in Drenthe, zoals bij molens die voor veel lokale bewoners een punt van herkenning vormen. Wie de molen in het zicht krijgt op de terugreis van een vakantie weet dat ie weer bijna thuis is. Ook de grote belangstelling voor Oldengaerde en de restauratie ervan is een mooi voorbeeld van hoe mens en monument zich tot elkaar verhouden.

Natuurlijke vijand

Tegelijk met de brand in de Notre-Dame in Parijs was er nog ander nieuws dat met vuur te maken had. Tijdens een show in de Efteling was er geprotesteerd tegen paarden die tijdens de voorstelling met brandende dekens over hun rug door een arena worden geleid. Ik hoorde een deskundige op de radio uitleggen dat vuur de natuurlijke vijand van het paard is en dat het daarom eigenlijk niet geoorloofd is zo’n dier met een brandend kleed rond te laten rennen. Ook al zijn ze er door training wellicht aan gewend geraakt. Volgens mij is vuur de natuurlijke vijand van ieder levend wezen. Ook van de mens, al maakt die in veel gevallen handig gebruik van de kracht van vuur. Maar vuur is alleen een vriend zolang het zich laat temmen. Zodra het de teugels doorsnijdt is er meestal geen houden meer aan. Een belangrijk verschil tussen een mens of dier en een monument is dat de laatste geen benen heeft om aan een brand te ontkomen. Soms is het fijn om niet teveel geworteld te zijn.

Volg blog Oldengaerde

Controleer je inbox of spammap om je abonnement te bevestigen.

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Blog Oldengaerde

Eind 2013 droeg de familie Willinge het eeuwenoude landgoed Oldengaerde over aan Het Drentse Landschap. Een prachtig gebaar, maar ook een uitdaging. Want hoe houd je zo’n bezit ook voor de toekomstige generaties in stand? Hoe zorg je er voor dat nu en in de toekomst zoveel mogelijk mensen ervan kunnen genieten? In deze blog neemt Frank van der Velden je mee in een zoektocht naar antwoorden op deze en vele andere vragen.

Over mij


Mijn naam is Frank van der Velden. Ik werk als hoofd van de afdeling Erfgoed bij Het Drentse Landschap. Samen met mijn collega’s draag ik de zorg voor de gebouwen en monumenten van de stichting. Waar de een het liefst de geschiedenis van een plek of monument ontleedt en de andere zich richt op de techniek van het bouwen, gaat mijn aandacht vooral uit naar het levend houden van die tastbare getuigen van ons verleden. Zodat huidige én toekomstige generaties van de schoonheid van de bouwkunst in Drenthe kunnen blijven genieten.

Volg blog Oldengaerde

Controleer je inbox of spammap om je abonnement te bevestigen.

Blogs

Een oproep voor meer kleur 1

Een grote, denkbeeldige strik

Armoede boven opsmuk

Oude ruimtes, nieuwe herinneringen

De kers op de taart

Dingen zijn mooier dan mensen

De duivel schuilt in het detail

Verandering moét!

Da Vinci in Dwingeloo

Vergankelijkheid

Behang uitkiezen

De waarde van stilte

Landgoederen vermarkten?

Nieuwe ontdekkingen

Een gezamenlijk kunstwerk

Een patiënt die de dokter overleeft

De verwoestende kracht van vuur

Raadselachtige sporen…

… is het grote niet weerd!

Orde en Chaos

De status van een nutteloos gazon

Over tuinen en koken

Over buitenplaatsen en golfbewegingen

Wie goat los!

Het ware karakter zit van binnen

Liefde voor karakteristieke koppen

Niet aan de kant gooien

De ‘Villa Rustica’ Oldengaerde

Onzichtbaar

Schoonheid als offer

Water, de grote vijand

Oldengaerde anno 2317?

titel

HetDrentseLandschap

Titel

postcode-loterijprovincie-drenthe

Titel

Disclaimer
Privacyverklaring
Intranet